Christmas holidays, skiing

Alweer een poos geleden dat er voor het laatst wat geschreven werd. Zal even een korte update doen. Veel boeiends zal er niet in staan, want zoveel is er niet gebeurd. Alhoewel, ik heb me de afgelopen paar weken prima vermaakt!

Voordat ik terugging naar huis mocht ik op een woensdagavond mee naar het kerstfeest van Thijs in de Kindergarten. Hier gingen ze allerlei liedjes zingen enzo, je kent dat nog wel van vroeger. Na deze viering was er nog een apéro buiten. Eigenlijk precies hetzelfde, zoals dat in Nederland ook gaat. Al vind ik de vieringen in Nederland wat meer inhoud hebben.

De laatste week voor de kerstvakantie moest ik natuurlijk nog gewoon naar school. Op dinsdagavond hadden drie jongens uit m'n klas geregeld dat we een kerstborrel konden houden. De leraar vond het zelfs goed dat we lekker tijdens de les wijntjes gingen drinken. Leuk! De wijn vloog er letterlijk door (en ik voelde me daarna ook niet helemaal 100). Ik ben zo blij dat ik tijdens deze tweede cursus echt leuke mensen heb leren kennen.

De avond voordat ik wegging, 20 december, kon ik nog mee naar een voorstelling van Thijs' turnen. Aangezien de ouders van Joris dit weekend al aankwamen om hier kerst te vieren, vond ik het noodzakelijker om m'n kamer en badkamer schoon te hebben. 's Avonds werd ik tijdens het eten verrast door Joris en Daniela, de kinderen en Fritz en Heidi. Voor m'n verjaardag kreeg ik een supergaaf sporthorloge. Je moet dan een band om je middel doen en je doet een horloge om, zodat je precies je hartslag e.d. kan meten. Heel gaaf (en lief natuurlijk)!

Die zaterdag ging ik dan weer naar huis. Ik had helemaal niet het gevoel dat we alweer ruim twee maand verder waren dan de laatste keer dat ik iedereen zag, maar ik had er natuurlijk wel veel zin in! Tussen de middag aten we nog beneden en Joris en de kinderen brachten mij naar het vliegveld in Zürich. Om half zes steeg ik op en rond kwart voor tien stond ik dan op het station in Zwolle. Stiekem moest ik heel hard lachen, want aangezien ik én naar de kapper was geweest, én uitgerust was met m'n muts en dikke sjaal, herkenden papa en mama me helemaal niet. Thuis was het weer héérlijk om Indy te zien en te knuffelen; en dat vond zij volgens mij ook wel, haha. Ze heeft een hele poos lopen janken (aaaaaaaaaaaaaaaahhh***).

Ik had ook kunnen raden, dat als ik terug zou komen, m'n hele vakantie zo'n beetje wel ingepland zou zijn. Nou, en dat was ook zo. Maandag wilden m'n nichtje Melisss en ik naar de Primark, in Duitsland. Melissa vond het superleuk om de 'winterauto' van haar en haar vriend mee te nemen. Nou, dat moest wel goed komen dan. Vlak over de Duitse grens begaf de auto het. Er kwam rook onder de motorkap vandaan en we waren bijna dood geweest. Oké, zo erg was het nou ook weer niet... Maar we moesten wel een uur in de kou wachten tot haar schoonvader ons kwam redden van deze verschrikkelijke situatie. Ook erg leuk dat er sleepwagens langsreden, toeterden en we daarna pas zagen dat er al auto's achterop stonden. Toen besloten we om naar de Primark in Almere te gaan, maar er waren nergens meer goedkope treinkaarten te vinden, zodat we al snel neerploften bij de Hema in Nijverdal. Dat was ook wel gezellig!

De dinsdag hadden de meiden bedacht om lekkere dingetjes te gaan bakken en dat uiteindelijk te verdelen, zodat we met kerst niet om zouden komen van de honger. Nou, ik heb me nog nooit zó slecht gevoeld terwijl ik alleen al naar eten zat te kijken. De calorieën dropen ervan af. Volgend jaar misschien met groentes doen???

De woensdag was ik jarig en het was heerlijk om m'n oma's en tante en neefje weer te zien. 's Avonds hebben we met z'n allen gegourmet. Jam!De donderdag ging ik lekker stappen met m'n vriendinnetjes. Dat is een avond om nooit te vergeten, hè Lau! ;) Zaterdags hield ik m'n verjaardag voor vriendjes en vriendinnetjes; ook dat was weer erg gezellig. Van de vriendinnen had ik een fotoshoot gekregen, waarop we op zondag met z'n allen afreisden naar een prachtig bosgebied bij Dalfsen, waar ik zelf nog nooit was geweest. We werden daar op verschillende locaties gefotografeerd. Superleuk! Ook erg leuk om alle zeshonderd-nog-wat-foto's uit te zoeken.

Op oudjaarsdag ben ik met Tessa meegeweest naar de tandarts, omdat ze het niet alleen aandurfde (hahaha, grapje). We hebben samen inkopen gedaan, want 's avonds heb ik met de meiden lekker minipizza's gebakken in m'n eigen pizzaoventje! We hadden geen zin meer om weg te gaan, dus zijn we lekker bij mij thuis gebleven. Jaja, we worden volwassen.

Nou, en in die hele drie weken vakantie heb ik óók nog een paar "dates" gehad, als ik het zo mag noemen, Gerald? :P Uiteindelijk is daar ook wat uit gegroeid, waar ik erg blij mee ben.

De laatste vrijdag ben ik even naar oma geweest om doei te zeggen, en ik kon zien dat ze het er heel moeilijk mee had, want ze begon bijna te huilen. Toen moest ik ook even slikken... 's Avonds hadden we verjaardag van Manon, wat érg gezellig was om iedereen nog even weer te zien. Alleen om op het eind wéér afscheid te nemen van iedereen vond ik echt niet leuk. Ik kon serieus wel janken...

Papa en mama waren zo lief om met me mee te gaan naar Schiphol. We hebben daar wat gegeten, gedronken en zo was het tijd om ook van hen wéér afscheid te nemen. En ook dat voelde behoorlijk K-U-T. Vooral als ze je net zolang uitzwaaien, totdat je met één voet verder gaat en dat dat het moment is dat je ze niet meer ziet... Gelukkig stonden hun op het panoramaterras om mij uit te zwaaien, en ik kon hen ook nog zien. Zo grappig. 's Avonds rond kwart over negen was ik over en kwam ik alleen 'thuis', aangezien de rest al op skivakantie was. Ik heb heeeeerlijk geslapen die nacht.

Die zondagochtend ben ik om tien over negen van huis weggegaan richting Brig, Blatten. De busreis van Brig naar Blatten vond ik dóódeng, aangezien je echt zo'n slingerweg oprijdt, omhoog, en je kijkt de afgrond in. Vooral op het moment dat de buschauffeur het alarm aandeed voor eventuele tegenliggers was niet echt prettig. Eenmaal aangekomen in Blatten stond Joris me op te wachten. Daar hebben we de skipas e.d. geregeld. Toen moesten we met de gondel omhoog, ook net zo eng. Daarboven was een winkel waar we m'n skischoenen en -helm en m'n skiles hebben geregeld. Eenmaal aangekomen bij het huisje was het uitzicht echt schitterend. Het was er bloedheet en we hebben zelfs zonder jas buiten in de zon gegeten. 's Middags ging ik met de kinderen in de sneeuw spelen.

De volgende dag had ik dan m'n allereerste skiles. M'n eerste gedachte was: "Wat een hel", aangezien die schoenen zo ontzettend pijn doen! Er stonden nog meer ouderen te wachten (in totaal waren we met vier). Eén van de leraren vroeg wie er beginner was en alleen ik stak m'n vinger op, dus daarop besloot de leraar dat ik maar privéles moest nemen. Dus had ik privéles van Pascal. Voor m'n gevoel ging de tijd heel snel, maar op een gegeven moment waren we nog maar een halfuur verder en stierf ik bijna van de pijn. Dus namen we een korte pauze en daarna ging het beter. Ik heb geleerd hoe ik moet remmen (fijn) en hoe ik bochten enzo moet nemen, hoe je moet lopen met die lange dingen onder je voeten. Eigenlijk was het best leuk! 's Middags ging ik nog even oefenen en later kwam Joris nog even kijken, maar op dat moment ging het natúúrlijk weer niet zo lekker als die ochtend, waardoor ik m'n snelheid verloor, niet heb nagedacht over remmen en ik richting een sleeplift vloog en er bijna doorheen skiede. Oeps!

Dinsdags werd ik al wakker met een misselijk gevoel, en Pascal vond het ook nog leuk om lekker van de blauwe piste af te gaan. Nou, doodeng! Ben in de meest rare posities gevallen, maar volgens Pascal viel mijn pijn nog wel mee. Oké, bedankt... Wat was ik blij dat de les afgelopen was, haha. 's Middags heb ik dan ook helemaal niks meer gedaan (het weer was ook niet zo mooi meer).

Aangezien privéles echt gigantisch duur is, had ik besloten om woensdag voor mezelf te gaan oefenen. Dat ging opzich wel goed, maar ik werd de hele tijd zwart voor m'n ogen. Daarop besloot ik om even te liggen om het 's middags weer te proberen, maar op een of andere manier ging het even niet. Die donderdagochtend heb ik dan ook overgegeven en voelde ik me echt niet goed. Waar dat aan lag, geen idee, maar heb bijna de hele dag in bed gelegen. Vrijdag ging het al wat beter, maar ik was nog steeds duizelig en misselijk. Vrijdagavond gingen we weer terug naar huis, zowaar op een trein waar je met een auto op kan. Leuk om een keer meegemaakt te hebben, haha.

Nu ik dit typ zit er alweer één werkweek op. Het was een leuke week met de kinderen, maar aan het begin van de week had ik echt nog even moeite om weer te wennen. Ik heb er nu veel meer last van dat ik iedereen mis enzo, en daar had ik het dan ook even moeilijk mee. Gelukkig is er Skype en spreek ik daarover nog wel eens mensen. Ik ben ook weer naar school geweest (nu moet ik nog één week). De leraar vond het 'een wonder' om me na zo lange tijd weer te zien. Hij dacht natuurlijk dat ik niet meer terug zou komen.

Ook ben ik me al een beetje aan het oriënteren wat ik hierna wil gaan doen en speur zo websites af voor eventuele vacatures. Binnenkort maar eens beginnen met wat open sollicitaties.

Sorry mensen, het is toch een langer verhaal geworden als dat ik dacht. Maar nu is boer zoekt vrouw bijna afgelopen en kan ik dat zo lekker terug gaan kijken. Jeeeej!

Tot zienss!