'Geluk' en 'ongeluk' ligt heel dicht bij elkaar!
Blijf op de hoogte en volg Laura
30 Oktober 2013 | Zwitserland, Seedorf
Hoi allemaal!
Het is al weer bijna een maand geleden dat ik voor het laatst een verslag heb geschreven. Tijd dus voor een nieuwe! Er is namelijk weer genoeg gebeurd en ondernomen.
Laat ik bij het begin beginnen. In het vorige reisverslag stond ik nog trappelend af te tellen totdat ik op 10 oktober naar huis kon. Op 9 oktober ging ik nog naar school. Ik kwam thuis en heb m'n koffer ingepakt en stond op het punt naar bed te gaan totdat er op m'n mobiel de melding kwam: '3 nieuwe e-mails'. Eén van die e-mails was van Easyjet, waarin stond dat m'n vlucht geannuleerd was. Paniek! Joris en ik hebben geprobeerd om de vlucht om te boeken, maar omdat dat pas vijf uur na het ontvangst van het mailtje was, was dat natuurlijk lastig, aangezien de mensen van dezelfde vlucht natuurlijk ook een ander vlucht hadden geboekt. Uiteindelijk hadden we een vlucht en werd ik om vier uur naar het vliegveld gebracht. Rond acht uur landde ik en rond kwart voor 9 stond ik op de trein te wachten, waar natuurlijk al weer sprake was van vertraging. Het is dan zó ontzettend raar om allemaal Nederlandse mensen te horen, omdat je hier natuurlijk dagelijks bijna alleen maar Zwitsers-Duits hoort en daar een beetje aan gewend raakt. Ik zat er nog zo in, dat ik zelfs een mevrouw in de winkel in het Zwitsers begroette. Apart! Eenmaal aangekomen in Zwolle stond mama mij daar op te wachten. Raar, want ik had helemaal niet het gevoel dat ik al twee maand weg was geweest. Toen ik thuis kwam heb ik nog nooit zo'n lieve hond gezien; Indy was helemaal door het dolle heen en heeft serieus een uur lang lopen huilen. Lief! <3
Die vrijdag hadden we het grote feest van papa en mama, omdat zij 25 jaar getrouwd waren. Dat was hartstikke gezellig en natuurlijk ontzettend leuk om m'n familie weer te zien! Op zaterdag ben ik naar m'n lieve vriendinnetjes geweest en zijn Manon, Laura en ik naar Takens geweest, waar het overigens ook zeer gezellig was! En toen was het alweer zondag. Indy hadden we 's middags al weggebracht en 's avonds heb ik iedereen meegenomen naar de wok, aangezien ik met geen één verjaardag van hen thuis ben.
Op maandag ging ik weer om. Niet alleen! Papa en mama gingen gezellig mee, omdat ze wel eens wilden zien waar ik terecht ben gekomen. Hierdoor kon ik een hele grote voorraad shampoo, zeep, deodorant etc. meenemen, want dat is hier kneiterduur. Dus ik heb nu één koffer gebombardeerd als 'voorraadkoffer', haha. We kwamen 's avonds aan en het was erg leuk om hier iedereen weer te zien. Ook apart, eigenlijk heb je gewoon twee keer een 'thuis'.
De dinsdag erop gingen papa, mama en ik naar Kandersteg. Alleen de treinreis ernaartoe was al prachtig, want je rijdt werkelijk door de bergen die bedekt waren met een laagje sneeuw. Vanuit Kandersteg gingen we naar boven met een gondel - doodeng! Eenmaal boven kon je verschillende routes lopen naar de Oeschinensee. Nou werkelijk, zoiets prachtigs heb je nog nooit gezien! Het voelde net alsof je door een prachtig schilderij liep, haha. Het is een helblauw meer, omringd door bergen. En ook deze bergen waren bedekt met een laag sneeuw. Schitterend!
De woensdag was weer een normale werkdag voor me, en mama heeft me even geholpen met de was, waardoor er genoeg tijd was om even naar de Chutzenturm te gaan. Zelf ben ik daar al eerder geweest, maar het uitzicht was dit keer veel mooier! Het was erg helder en je kon 360 graden kijken. Vervolgens ben ik aan het eind van de middag met papa en mama naar Bern geweest. Ik moest natuurlijk gewoon naar school, maar volgens mij hebben papa en mama zich prima vermaakt.
De donderdag was mama jarig, maar ze hadden toch besloten om weer naar huis te gaan. Het afscheid viel zwaarder dan gedacht, want nu had je een 'echt' afscheid, wat ik vijf augustus niet had, omdat ik toen snel de trein moest halen. Toen de kinderen uit school kwamen was m'n dag weer goed en kon het normale leven weer beginnen.
In diezelfde week op zaterdag werd ik door de kinderen wakker gemaakt met de vraag of ik mee wilde naar de bergen. Op naar Meiringen! Vanaf daar met twee gondels omhoog. Eenmaal boven hebben we de 'Zwergenweg' gelopen; een route van 4,4 km, en langs die route stonden allemaal leuke dingen voor de kinderen om mee te spelen.
Na deze ontzettend leuke week, kwam er een keerpunt. Vorige week dinsdag stond ik op met pijn aan m'n tand/kies. Heb ik wel vaker, dus ik dacht: waait wel over. 's Avonds had ik er werkelijk erg veel last van en volgens Joris en Daniela was het een abcess en moest ik naar de tandarts. Dan ken je mij, dan zit ik al weer hoog, want ik wil absoluut geen spuit! Heb dus twee nachten niet goed kunnen slapen. Vorige week donderdag ben ik naar de tandarts gegaan en dat begon al goed. Ik was bij het Schulhaus ingestapt, en toen ik merkte dat ik de eigen straat inreed, dacht ik: 'shit'. Was ik in de verkeerde bus ingestapt! Doos... Ik dus snel weer terug naar Schulhaus, in de hoop dat de juiste bus nog zou komen. Je raadt het al: die bus was al weg. Ik dus snel weer terug naar huis, waar ik de mountainbike heb gepakt en je hebt mij nog nooit zo snel zien fietsen! Had namelijk vijf minuten de tijd. Gelukkig was het tweede deel van de rit bergafwaarts, ging ik als een speer en was ik uiteindelijk twee minuten te laat. Ik werd begroet door de tandartsassistente, moest een welkomstformulier invullen en kon gelijk door. Ik scheet natuurlijk zeven kleuren in m'n broek, maar al snel bleek dat het geen abcess was. Gelukkig! Geen spuit! Het was een soort ontsteking, want m'n verstandskies komt door en groeit schuin tegen m'n laatste kies aan. Na dit bezoek had ik erg veel last, want die tandarts heeft met allerlei machientjes in m'n mond gezeten.
Vrijdag ben ik weer met de meiden naar de Turnhalle geweest, ook met een aantal nieuwe au-pairs. Ik vind het zo leuk om op deze manier nieuwe mensen te leren kennen. Het was erg fijn om ook hen weer te zien!
Gisteren, een week na dat gedoe met m'n kies, begon het volgende alweer. Ik heb nu op dinsdag en donderdag Duits les. Deze les is ten eerste veel leuker, want we hebben nu een leraar. Ook is de helft van de klas man en is niet de hele klas een vrouw. Heb veel geleerd en dat is erg fijn. Ik ben terug gegaan met de bus en ik dacht: ik stap uit bij 'Post', dan kan ik nog een stukje lopen. Je hebt dan twee mogelijkheden: of een verlaten landweggetje of door het dorp zelf. Ik dacht: voor het geval er wat gebeurt, laat ik de weg door het dorp zelf maar nemen. De weg gaat daar redelijk steil naar beneden en ik weet niet hoe ik het had, maar op een gegeven moment zette ik m'n voet verkeerd, klapte m'n enkel dubbel en viell ik languit vooruit op straat. Kleren kapot, schaafwonden, bloed. Ik kon eerst niet opstaan, aangezien m'n enkel zo veel pijn deed. Maar aangezien er verder niemand was, moest ik wel en ben zo maar naar huis gestrompeld. Daar heeft Daniela m'n wond verzorgd. Vannacht nauwelijks een oog dicht gedaan, want hoe je je ook beweegt, alles doet pijn. Het duurde dan ook tien minuten vanochtend voordat ik eens uit bed was. Nu ik dit typ zit ik lekker met m'n voeten omhoog. M'n knie van het ene been bonkt en prikt als een malle en kan er niet normaal op lopen. M'n enkel van het andere been is gezwollen en ben nu maar even aan het koelen. Ik weet wel: vanaf nu haat ik de dinsdagen! Wat gaat er volgende week gebeuren?
Ook heb ik me afgelopen weekend aangemeld voor Zumba, dit start op 21 november. Heb er erg veel zin in, dus ik moet nog maar even nieuwe sportkleren kopen!
Voor nu is het volgens mij wel genoeg!
Tot snel!
xx
Het is al weer bijna een maand geleden dat ik voor het laatst een verslag heb geschreven. Tijd dus voor een nieuwe! Er is namelijk weer genoeg gebeurd en ondernomen.
Laat ik bij het begin beginnen. In het vorige reisverslag stond ik nog trappelend af te tellen totdat ik op 10 oktober naar huis kon. Op 9 oktober ging ik nog naar school. Ik kwam thuis en heb m'n koffer ingepakt en stond op het punt naar bed te gaan totdat er op m'n mobiel de melding kwam: '3 nieuwe e-mails'. Eén van die e-mails was van Easyjet, waarin stond dat m'n vlucht geannuleerd was. Paniek! Joris en ik hebben geprobeerd om de vlucht om te boeken, maar omdat dat pas vijf uur na het ontvangst van het mailtje was, was dat natuurlijk lastig, aangezien de mensen van dezelfde vlucht natuurlijk ook een ander vlucht hadden geboekt. Uiteindelijk hadden we een vlucht en werd ik om vier uur naar het vliegveld gebracht. Rond acht uur landde ik en rond kwart voor 9 stond ik op de trein te wachten, waar natuurlijk al weer sprake was van vertraging. Het is dan zó ontzettend raar om allemaal Nederlandse mensen te horen, omdat je hier natuurlijk dagelijks bijna alleen maar Zwitsers-Duits hoort en daar een beetje aan gewend raakt. Ik zat er nog zo in, dat ik zelfs een mevrouw in de winkel in het Zwitsers begroette. Apart! Eenmaal aangekomen in Zwolle stond mama mij daar op te wachten. Raar, want ik had helemaal niet het gevoel dat ik al twee maand weg was geweest. Toen ik thuis kwam heb ik nog nooit zo'n lieve hond gezien; Indy was helemaal door het dolle heen en heeft serieus een uur lang lopen huilen. Lief! <3
Die vrijdag hadden we het grote feest van papa en mama, omdat zij 25 jaar getrouwd waren. Dat was hartstikke gezellig en natuurlijk ontzettend leuk om m'n familie weer te zien! Op zaterdag ben ik naar m'n lieve vriendinnetjes geweest en zijn Manon, Laura en ik naar Takens geweest, waar het overigens ook zeer gezellig was! En toen was het alweer zondag. Indy hadden we 's middags al weggebracht en 's avonds heb ik iedereen meegenomen naar de wok, aangezien ik met geen één verjaardag van hen thuis ben.
Op maandag ging ik weer om. Niet alleen! Papa en mama gingen gezellig mee, omdat ze wel eens wilden zien waar ik terecht ben gekomen. Hierdoor kon ik een hele grote voorraad shampoo, zeep, deodorant etc. meenemen, want dat is hier kneiterduur. Dus ik heb nu één koffer gebombardeerd als 'voorraadkoffer', haha. We kwamen 's avonds aan en het was erg leuk om hier iedereen weer te zien. Ook apart, eigenlijk heb je gewoon twee keer een 'thuis'.
De dinsdag erop gingen papa, mama en ik naar Kandersteg. Alleen de treinreis ernaartoe was al prachtig, want je rijdt werkelijk door de bergen die bedekt waren met een laagje sneeuw. Vanuit Kandersteg gingen we naar boven met een gondel - doodeng! Eenmaal boven kon je verschillende routes lopen naar de Oeschinensee. Nou werkelijk, zoiets prachtigs heb je nog nooit gezien! Het voelde net alsof je door een prachtig schilderij liep, haha. Het is een helblauw meer, omringd door bergen. En ook deze bergen waren bedekt met een laag sneeuw. Schitterend!
De woensdag was weer een normale werkdag voor me, en mama heeft me even geholpen met de was, waardoor er genoeg tijd was om even naar de Chutzenturm te gaan. Zelf ben ik daar al eerder geweest, maar het uitzicht was dit keer veel mooier! Het was erg helder en je kon 360 graden kijken. Vervolgens ben ik aan het eind van de middag met papa en mama naar Bern geweest. Ik moest natuurlijk gewoon naar school, maar volgens mij hebben papa en mama zich prima vermaakt.
De donderdag was mama jarig, maar ze hadden toch besloten om weer naar huis te gaan. Het afscheid viel zwaarder dan gedacht, want nu had je een 'echt' afscheid, wat ik vijf augustus niet had, omdat ik toen snel de trein moest halen. Toen de kinderen uit school kwamen was m'n dag weer goed en kon het normale leven weer beginnen.
In diezelfde week op zaterdag werd ik door de kinderen wakker gemaakt met de vraag of ik mee wilde naar de bergen. Op naar Meiringen! Vanaf daar met twee gondels omhoog. Eenmaal boven hebben we de 'Zwergenweg' gelopen; een route van 4,4 km, en langs die route stonden allemaal leuke dingen voor de kinderen om mee te spelen.
Na deze ontzettend leuke week, kwam er een keerpunt. Vorige week dinsdag stond ik op met pijn aan m'n tand/kies. Heb ik wel vaker, dus ik dacht: waait wel over. 's Avonds had ik er werkelijk erg veel last van en volgens Joris en Daniela was het een abcess en moest ik naar de tandarts. Dan ken je mij, dan zit ik al weer hoog, want ik wil absoluut geen spuit! Heb dus twee nachten niet goed kunnen slapen. Vorige week donderdag ben ik naar de tandarts gegaan en dat begon al goed. Ik was bij het Schulhaus ingestapt, en toen ik merkte dat ik de eigen straat inreed, dacht ik: 'shit'. Was ik in de verkeerde bus ingestapt! Doos... Ik dus snel weer terug naar Schulhaus, in de hoop dat de juiste bus nog zou komen. Je raadt het al: die bus was al weg. Ik dus snel weer terug naar huis, waar ik de mountainbike heb gepakt en je hebt mij nog nooit zo snel zien fietsen! Had namelijk vijf minuten de tijd. Gelukkig was het tweede deel van de rit bergafwaarts, ging ik als een speer en was ik uiteindelijk twee minuten te laat. Ik werd begroet door de tandartsassistente, moest een welkomstformulier invullen en kon gelijk door. Ik scheet natuurlijk zeven kleuren in m'n broek, maar al snel bleek dat het geen abcess was. Gelukkig! Geen spuit! Het was een soort ontsteking, want m'n verstandskies komt door en groeit schuin tegen m'n laatste kies aan. Na dit bezoek had ik erg veel last, want die tandarts heeft met allerlei machientjes in m'n mond gezeten.
Vrijdag ben ik weer met de meiden naar de Turnhalle geweest, ook met een aantal nieuwe au-pairs. Ik vind het zo leuk om op deze manier nieuwe mensen te leren kennen. Het was erg fijn om ook hen weer te zien!
Gisteren, een week na dat gedoe met m'n kies, begon het volgende alweer. Ik heb nu op dinsdag en donderdag Duits les. Deze les is ten eerste veel leuker, want we hebben nu een leraar. Ook is de helft van de klas man en is niet de hele klas een vrouw. Heb veel geleerd en dat is erg fijn. Ik ben terug gegaan met de bus en ik dacht: ik stap uit bij 'Post', dan kan ik nog een stukje lopen. Je hebt dan twee mogelijkheden: of een verlaten landweggetje of door het dorp zelf. Ik dacht: voor het geval er wat gebeurt, laat ik de weg door het dorp zelf maar nemen. De weg gaat daar redelijk steil naar beneden en ik weet niet hoe ik het had, maar op een gegeven moment zette ik m'n voet verkeerd, klapte m'n enkel dubbel en viell ik languit vooruit op straat. Kleren kapot, schaafwonden, bloed. Ik kon eerst niet opstaan, aangezien m'n enkel zo veel pijn deed. Maar aangezien er verder niemand was, moest ik wel en ben zo maar naar huis gestrompeld. Daar heeft Daniela m'n wond verzorgd. Vannacht nauwelijks een oog dicht gedaan, want hoe je je ook beweegt, alles doet pijn. Het duurde dan ook tien minuten vanochtend voordat ik eens uit bed was. Nu ik dit typ zit ik lekker met m'n voeten omhoog. M'n knie van het ene been bonkt en prikt als een malle en kan er niet normaal op lopen. M'n enkel van het andere been is gezwollen en ben nu maar even aan het koelen. Ik weet wel: vanaf nu haat ik de dinsdagen! Wat gaat er volgende week gebeuren?
Ook heb ik me afgelopen weekend aangemeld voor Zumba, dit start op 21 november. Heb er erg veel zin in, dus ik moet nog maar even nieuwe sportkleren kopen!
Voor nu is het volgens mij wel genoeg!
Tot snel!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
