De herfst breekt aan!

Grüβe allemaal!

Hier weer een verslag vanuit het regenachtige Zwitserland. De herfst is begonnen, en ik merk dat ik toch niet al m'n goede kleren heb meegenomen hierheen. Zo heb ik bijvoorbeeld geen regenjas, en is dat met wandelen op het moment wel erg lastig om én je stokken vast te houden, én je paraplu, haha. Dus heb m'n lieve moeder maar even gevraagd of ze een pakketje op wil sturen.

5 september gingen Joris en Daniela naar New York (en ja, ik ben best wel jaloers, haha), omdat Daniela de week erop 40 zou worden. Daarom kwam de oma uit Nederland overvliegen om ook een beetje op te passen. Dus ik zat donderdagochtend lekker m'n huiswerk te maken, toen Marleen binnen kwam. Heb het dat weekend enorm naar m'n zin gehad. Ze is zo'n leuke vrouw en heel gezellig om mee te praten. Heb allerlei foto's van hun familie gezien en na zo'n beetje drie uur dacht ik: 'nu is het wel een keer genoeg', haha. Die donderdag 5 september was er eigenlijk ook een ouderavond. Aangezien Joris en Daniela dus lekker aan het relaxen waren in New York (of: vooral veel shoppen), heb ik me maar opgeofferd om naar de ouderavond te gaan. Ik heb daar heel netjes aan de oude juffrouw gevraagd: 'Kunt u misschien ook in Hoch-Deutsch praten?' Nou, daar was deze mevrouw nog niet zo van gediend. 'Ja, dat kunnen we wel proberen'. Toen ze eenmaal begon te praten, praatte ze nog in het Bern-Deutsch! Toen zei een jonger iemand: 'denk je even aan het Hoch-Deutsch?' Nou, heb werkelijk waar nog nooit zo'n saaie ouderavond gezien, haha. Die vrouw praatte ontzettend langzaam, iedereen zat op de klok te kijken en die vrouw nam na elke paar zinnen wel vijf minuten pauze om te kijken wat er op haar blaadje stond. Op een gegeven moment zei ze: 'Sorry, maar ik kan echt niet in het Hoch-Deutsch verder praten, ben de kluts een beetje kwijt'. Stiekem moest ik toen keihard in mezelf lachen. Iedereen zegt hier dat alle mensen in Zwitserland gewoon Duits kunnen praten, maar nee, deze mevrouw niet. Toen ik terugkwam van deze ouderavond waren de ouders van Daniela ook boven (zij wonen onder, zie foto) en hebben we lekker gekletst en wijntjes gedronken. Heb toen heel veel complimenten ontvangen van hen allemaal. Werd er zelfs een beetje naar van, haha. Wel leuk om te horen natuurlijk!

De dag erna was m'n bankpasje eindelijk binnen gekomen. Maar, geen pincode! Hier heb ik nog weer vier of vijf dagen op moeten wachten. Ondertussen heb ik hem wel, met een zescijferige pincode!

In het weekend dat Joris en Daniela nog weg waren, heb ik met Thijs heel hard geoefend op de mountainbike, zodat hij kon laten zien aan zijn ouders dat hij de heuvel voor het huis op kan fietsen. Ook ik heb hier heel hard voor geoefend, haha. We zijn elke dag wel zes keer op en neer geweest, als het niet vaker was ;)

Zondag 8 september ben ik uit eten geweest met de ouders van Daniela, de tante van Daniela, oma uit Nederland en de kinderen. We zijn naar een Thais restaurant geweest. Leuk, om een keer te proberen om met stokjes te eten. Ben snel weer over gegaan op m'n ouderwetse vork, haha.

Afgelopen maandag zijn Joris en Daniela terug gekomen uit New York en was het ook gelijk de laatste dag dat Marleen hier was. Ze hebben zelfs nog een klein cadeautje voor me meegenomen, namelijk knalroze sportsokken met als boodschap van Daniela: '...zodat er geen of niet zo veel blaren meer op je voeten komen tijdens het wandelen'. Wel leuk bedacht, niet?!

Afgelopen dinsdag was Daniela jarig en ze heeft de magische leeftijd van 40 bereikt. Zelf was ze daar volgens mij niet zo blij mee. Er zijn veel leuke mensen langs gekomen en heb veel leuke, nieuwe mensen leren kennen.

Hoewel ik nu op het platteland woon, weet ik wel dat ik de deur niet meer open doe als er maar één persoon bij de deur staat. Donderdag kwam er een man aan de deur. Ik dacht, dat is familie van Daniela. Hij komt een cadeautje brengen. Ik kon hem niet goed verstaan want hij sprak én Bernduits én hij stotterde. Ik zei dus dat ik hem niet goed begreep en hij liep zo naar binnen! Haalde hij allemaal houten frutseltjes uit zijn rugzak en probeerde die me aan te smeren. Vond het doodeng, haha. Vroeg hij ook nog of ik aan sport deed. Nou, ik wandel zo af en toe. 'Leuk', zegt ie, 'misschien kunnen we een keer samen wandelen'. Nou, vanaf dat moment heb ik geprobeerd om hem zo snel mogelijk de deur uit te werken. Vertelde het aan Joris, en hij zei dat het een soort gehandicapte man is die langs de deuren gaat om spulletjes te verkopen. Toen was ik wel opgelucht ;).

Afgelopen vrijdag was het mooi weer, en aangezien ik de hele week nog niet had gelopen of gesport, heb ik besloten om die helse route van vier uur maar weer te wandelen (kon ik gelijk m'n nieuwe sportsokken uitproberen ;)). Dit keer ging het veel soepeler en ik kwam zowaar binnen de drie uur weer terug. Al moet ik zeggen dat ik de vorige keer natuurlijk heel vaak heb gepauzeerd en op m'n plattegrond heb gekeken waar ik nu weer heen moest.

Afgelopen zaterdag kwam de zus van Joris met haar vriend en kind terug van een vakantie in Italië, en ze kwamen hier even langs. Daniela heeft heel uitgebreid in de keuken staan koken en zowaar heb ik voor het eerst eend gegeten. Smaakte goed! 's Avonds kwam de broer van Daniela met zijn vriendin en gingen we met z'n allen (+ de ouders van Daniela) weer uit eten bij Restaurant Kreuz in Aspi, voor haar verjaardag nog. Jammer dat én Joris niet lekker was, Daniela weer iets beter te pas was en ik me ook niet totaal lekker voelde. Heb gisteren dan ook geprobeerd om weer te wandelen, maar was helemaal kapot toen ik na m'n verkorte route weer terugkwam. Heb gedoucht, the voice terug gekeken en ben daarna in slaap gevallen. Kwam Daniela heel voorzichtig het hoekje om: 'Laura? Ah Laura, bist du krank?' Haha, dat was wel heel schattig. Voel me nu wel weer wat beter, alleen slikken doet heel erg pijn dus zit lekker aan m'n zakdoekjes en strepsils.

Vanmiddag komt er een vriendje van Thijs spelen en vanavond moet ik weer naar school. Ik geniet elke keer van de busroute naar Bern toe. Op school doe ik, zoals ik eerder zei, een semi-intensieve cursus, maar zelf vind ik het niet zo intensief. M'n huiswerk heb ik zo klaar dus dat vul ik op met het leren van woordjes (vrijwillig). De lerares is leuk, maar ook een beetje saai, want ze praat zo langzaam! Als ze wat sneller praat, zoals een normaal mens zou doen, zouden we wel twee keer zoveel kunnen doen als anders. Als de rest van de cursus een beetje goedkoop is, ga ik deel twee en deel drie van B1 ook doen, met misschien wel de afsluitende toets. Ben benieuwd!

Voor nu, volgens mij wel weer genoeg. Heb al twee wasjes gedraaid, m'n derde wasje is nu klaar dus die kan ik nu ophangen.

Groetjes aan m'n lieve familie, m'n lieve vriendinnetjes en alle anderen die dit misschien lezen. Ik hou van berichtjes =), haha.

Tschüs!