Eerste-maand-jubilieum

Hoi allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb, dus bij deze.
Vandaag zit ik hier vier volle weken, en donderdag zit ik hier al weer een maand. De tijd gaat zo snel! In de tussentijd is er al weer veel gebeurd.

Zo is mijn Ausländerausweis binnen gekomen, wat betekent dat ik nu een soort van officiële verblijfsvergunning heb om hier te kunnen werken. Zelf ben ik ook naar 'Post' gegaan, om daar een bankrekening te openen. Dit is gelukt, maar nu belde de meneer met een rare achternaam (die ik hier niet ga noemen, omdat dat een beetje 'onbeschoft' is voor de Duitse mensen), dat hij iets vergeten is om te kopiëren. Dus ik kan er nog een keer weer heen. Denk dat ik dat morgen maar doe.

Ook is het ticket voor het feestje in oktober geboekt. Ik vlieg op donderdag 10 oktober terug. Ik heb er heel veel zin in om dan iedereen weer in real-life te kunnen zien!

Vorig weekend 'moest' (haha) ik mee met mountainbiken voor een 'klein' rondje (volgens Daniela dan). Nou, inmiddels moet ik weten dat op het moment dat Daniela iets 'klein' noemt, het dan in werkelijkheid niet zo klein is. Ook nu voelde het weer als een soort zelfmoord. De ronde op zich was niet zo groot. Als je dezelfde afstand in Nederland zou fietsen denk ik dat je bij Raalte of iets verder uitkomt. Maar in Zwitserland is niet alles zo plat, maar juist erg steil. Tijdens het fietsen vond ik het niet zo leuk om mee te gaan, maar achteraf ben ik toch wel weer blij dat ik het gedaan heb. Onderweg hadden we een pauze ingelast in een plaatsje waar een soort van 'Jodelfest' aan de gang was. Allemaal mensen in oude klederdracht, wat wij zeg maar met de carnaval kunnen dragen, haha! Ook heb ik vorig weekend m'n eerste loonstrookje gekregen; ook zeer belangrijk, haha.

Afgelopen maandag moest ik eigenlijk naar school, maar Joris had een e-mail gekregen dat de les niet doorging. Waarom? Geen idee. Woensdag was er wel weer gewoon les, alleen van een andere lerares. Ze zei dat onze echte lerares ziek was. Oké, jammer. Maar de vervangende lerares was eigenlijk veel fijner! Zij praatte tenminste in een hoog tempo door en we hebben wel twee keer zoveel gedaan als bij de echte lerares. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik echt in een intensieve cursus zat. We hebben dan ook een berg huiswerk opgekregen, waar ik vanmiddag maar mee aan de slag ga. In de pauze van deze cursus, want een pauze hadden we bij de vervangende lerares, praatte ik met twee Chinezen. Eigenlijk hebben we, als een soort autisten, altijd dezelfde plaats. Ik zit precies tussen twee Chinezen in; een wat jonger meisje, en een wat oudere vrouw. In zo'n pauze kom je dan met elkaar aan de praat, en ik kwam erachter dat het jonge meisje ook au-pair is in Bern! Yoyo heeft mij toegevoegd op Facebook en we gaan een keer samen afspreken, om zo allebei ons Duits te verbeteren.

Vrijdag wilde ik gaan wandelen en ik had een nieuwe route uitgestippeld (de andere werd een beetje 'saai'). Daniela wilde deze ronde zien en zij vond de route niet zo geschikt! Het was namelijk mooi weer, lees: bloedheet, en ik wilde door het bos. Zij vond, dat ik juist langs de Aare moest gaan wandelen, juist omdat het nu nog zulk mooi weer was. Daniela had een alternatieve route voor me uitgestippeld, ongeveer de gelijke afstand. Vol goede moed begon ik aan deze route, maar al snel was die moed ver te zoeken. Ik ben om tien voor half drie 's middags weggegaan, en ik kwam 's avonds om tien over zes weer. Ik kwam thuis en Chloé zei: 'Papa is je al aan het zoeken!' Ik vroeg: 'Waarom?' En ze zei: 'Hij dacht dat er misschien wat met je gebeurt was!' Toch wel aardig, niet?! Gelukkig was tijdens de wandelroute het uitzicht erg mooi, dus daar heb ik in ieder geval van genoten. Nu heb ik nog steeds zere voeten en m'n hakken zijn helemaal kapot.

Twee weken geleden had ik al afgesproken met een aantal meiden op Facebook, om gisteren af te spreken in Bern. En gisteren was het zover! Dit keer waren we niet met drie, maar met zeven meiden. Ik heb nu vijf nieuwe meiden leren kennen: Marlena komt uit Duitsland, Angie uit Spanje, Fernanda uit Chili, Erica uit de USA en Joan uit Thailand. Erg verspreid, dus! Ook Sonja was er weer bij :). We hebben wat broodjes en drinken gekocht bij de Coop (ja, die hebben ze hier ook), en zijn toen naar de Aare gegaan om daar lekker in het gras te genieten van het uitzicht. Toen zijn we naar het Bundesplatz geweest, om vervolgens vlakbij het Marzili-zwembad weer aan de Aare te liggen. 's Avonds zijn we naar de 'Turnhalle' gegaan. Dat is een soort pub, wat vroeger eigenlijk een soort van sportplaats was. Dat kon je daar ook nog zien: de basketbalnetten hingen er nog. Daar hebben we bier gedronken en het was erg gezellig. Tijdens deze avond hebben we besloten om met z'n allen, dus met deze meiden, in september naar het Oktoberfest in München te gaan. Heb er nu al zin in!

Veel mensen vragen me: 'Mis je thuis niet?' Dan zeg ik altijd: 'Nee'. Natuurlijk mis je je familie en vriendinnen wel, maar het is niet zo dat ik weer graag naar huis wil omdat ik heimwee heb. Integendeel zelfs! Joris en Daniela zijn echt super. Ik voel me hier echt thuis en zeg ook vaak 'het voelt zelfs een beetje als een tweede thuis'. Ze vragen ook hoe je dag was, en als ik terugkom uit school vragen ze ook hoe het was. Het is superfijn dat Daniela zo'n rekening met mij houdt en mij vertelt wat ik bijvoorbeeld beter wel of niet kan eten. De kinderen zijn ook super! Natuurlijk hebben zij ook zo hun momentjes, maar daar zijn het ook kinderen voor. Ik heb het ontzettend getroffen met deze familie en daar ben ik hen erg dankbaar voor.

Ik geloof dat ik nu wel weer genoeg heb verteld. De foto's van mijn wandeling staan op facebook en hieronder staan ook nog een aantal foto's van gister. Ik ga niet alle foto's plaatsen, omdat op mijn laptop ik de foto's één voor één moet uploaden en dat duurt zo gigantisch lang.

Bis bald!
xx